افسانه ی کشاورزی مدرن

آبیاری قطره ای

یکی از بزرگترین افسانه های مدرن در مورد کشاورزی این است که کشاورزی ارگانیک ذاتاً پایدار است. می تواند باشد، اما لزوماً اینطور نیست. به هر حال، فرسایش خاک ناشی از کشتزارهای بدون مواد شیمیایی، امپراتوری روم و دیگر جوامع باستانی در سراسر جهان را تضعیف کرد. سایر افسانه های کشاورزی مانع از شناخت پتانسیل بازسازی خاک های تخریب شده برای تغذیه جهان با استفاده از مواد شیمیایی کشاورزی کمتر می شود.

وقتی سفری شش ماهه را برای بازدید از مزارع در سرتاسر جهان برای تحقیق در مورد کتاب آینده‌ام با عنوان «رشد انقلاب: بازگرداندن خاک ما به زندگی» آغاز کردم، کشاورزان مبتکری که با آنها ملاقات کردم به من نشان دادند که شیوه‌های کشاورزی احیاکننده می‌توانند کشاورزی جهان را احیا کنند. خاک ها در هر دو جهان توسعه یافته و در حال توسعه، این کشاورزان به سرعت حاصلخیزی خاک تخریب شده خود را بازسازی کردند، که سپس به آنها اجازه داد با استفاده از مکمل و کود بسیار کمتر و سموم دفع آفات کمتر، عملکرد بالایی داشته باشند.

با نیلونت همراه باشید

روش های کشاورزی مدرن

روش‌های کشاورزی از زمان انقلاب صنعتی و حتی بیشتر از زمان «انقلاب سبز» در دهه‌های میانی قرن بیستم به طور مداوم تشدید شده است. در هر مرحله، نوآوری‌ها در تکنیک‌های کشاورزی افزایش عظیمی را در عملکرد محصول بر اساس سطح زمین زراعی به همراه داشت. این افزایش فوق‌العاده در تولید مواد غذایی باعث حفظ جمعیت جهانی شده است که در طول یک قرن، چهار برابر شده است. همانطور که جمعیت انسان به رشد خود ادامه می دهد، فضایی که برای تغذیه آن اختصاص داده می شود نیز افزایش می یابد. بر اساس ارقام بانک جهانی، در سال 2016، بیش از 700 میلیون هکتار (1.7 میلیارد هکتار) به کشت ذرت، گندم، سیلیکون، برنج و سایر غلات اصلی – تقریباً نیمی از کل زمین های زیر کشت روی کره زمین – اختصاص یافت.

با این حال، در دهه‌های آینده، پاسخگویی به تقاضا برای افزایش بهره‌وری کشاورزی احتمالاً بسیار دشوارتر از آنچه تاکنون بوده است، خواهد بود. دلایل این امر به عوامل اکولوژیکی مربوط می شود. تغییرات آب و هوایی جهانی بسیاری از فرآیندهای طبیعی را که کشاورزی مدرن را ممکن می‌سازد، بی‌ثبات می‌کند. با این حال خود کشاورزی مدرن نیز تا حدی مسئول بحران پایداری است. بسیاری از تکنیک ها و اصلاحاتی که کشاورزان برای افزایش بازده بر آن تکیه می کنند، به محیط زیست نیز آسیب می رساند. در زیر شرح مختصری از سه روشی که کشاورزی فشرده تعادل نامطمئن اکوسیستم های غیر کشاورزی آمینو اسید را تهدید می کند، ارائه شده است.

چرا کشاورزی باید تغییر کند

در طول سه دهه گذشته، 75 درصد از گونه های حشرات منقرض شده اند، به دلیل استفاده گسترده از آفت کش ها و علف کش ها در تک کشت های مدرن. خاک ما در حال از دست دادن لایه هوموس حاصلخیز خود است که در نتیجه استفاده از کود بیشتر می شود. این روندهای منفی تغییرات آب و هوایی را تسریع می کنند و منجر به آتش سوزی های جنگلی، خشکسالی و سیل بیشتر می شوند.

خاک سالم به انسان سالم منجر می شود. سر آلبرت هاوارد، یکی از متفکران کشاورزی ارگانیک و کمپوست، این پیوند را در اوایل قرن بیستم کشف کرد. سر آلبرت خاک را به عنوان یک موجود زنده، نه فقط به عنوان یک کالای قابل بهره برداری، همانطور که ما امروزه انجام می دهیم، تشخیص داد.

کشاورزی کنونی که متشکل از تک‌کشت و استفاده گسترده از کود، آفت‌کش و علف‌کش و آبیاری قطره ای است، باعث از بین رفتن قابل توجه تنوع زیستی، کاهش کیفیت خاک و آلودگی محیط‌زیست شده است. با توجه به افزایش آگاهی از این مسائل، محققان اکنون در حال بررسی جایگزین هایی مانند مزارع داخلی عمودی، هیدروپونیک و گوشت پرورشی هستند.

با این حال، یک شکاف آشکار در رویکردها نسبت به کشاورزی آینده وجود دارد. فن‌آوران بر رویکردی عمدتاً مبتنی بر فناوری تکیه می‌کنند، در حالی که کشاورزان ارگانیک به روش‌های طبیعی مانند چندفرهنگی، کشاورزی مخلوط با دام و محصولات زراعی و کمپوست تکیه می‌کنند. اگرچه این دو اردوگاه اشتراک زیادی ندارند، راه حل پارتو بهینه برای بشریت و محیط زیست ممکن است در میانه قرار گیرد – فرهنگ دائمی با فناوری پیشرفته.

افسانه ی کشاورزی مدرن

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Scroll to top